Hück morje.
Eets wos se nit do. Dann bin ich erup jefahre und han de Pos jehollt. Als ich zurückkom, mim Auto, wos se do, ävver häs Dich, als de mich kumme jesinn häs, tirek op et Klo vertrocke.
Dä.
De Hund kom un hät mem Stätz jewäddelt. Ich han mir ene Kaffee jemaht un de Zeidung jelässe. Dann klingelt et Telefon und ich hür dat de erus küs un draan jon wills: Do sühs se mich und säs „jode morje“ im Vorbeijon, jeis anet Telephon und bis e jot Zick am Schwade. Dann blifs se einfach mim Rügge ze mir in de Terasse-Dür ston und bis am Denke odder Kriesche, ich weiß et nit. Du waats widder up et Telephon, ich weiß nit wat loss is. Du kanns mer nit in et Jeseech lure- wenn de dat dun däts, wörsse am Kriesche. Ich sach noch, dann will ich ens widder lossfahre und Du sähs: Jo. Ich sach noch, wenn jet es, kannse mich ja aanrofe. Dann bin ich fott.
---- Nä, Nä, ich hann noch jet verjesse: Tirek, als de Dich widder ümjedrieht häs und widder up et Klo jejange bes, han ich jedach, wat wor dat dann- ich han jedaach, dat dinge Ex irjenzjet verzällt hät, wat de mir nit sage wills – dat wor mir dann ejaal. Ich ben dann erus in de Jade un han dä Driß vum Hund oberflächlich fottjemaht- in dä Drißemmer. Dann bisse widder jekumme, immer noch met su enem Jeseech wie drei Daach Rän und bis erus in de Jade un kooms widder mit dem Drißbüggel den de dann in de Müllemmer jebraht häs. Un dann eesch wor et esu, dat ich sicher wor, dat de mich nit aanluure kanns. Ne janze Dag später han ich et nimmie usjehalde un Dich aanjeroofe- -ob ich denn nix vun däm Zahnping jewuss hätt.
Jo, jetz, woset sähs!